آرامش و شادمانی 1
شاید...
شاید بارها به این موضوع فکر کرده ایم که چگونه به یک آرامش و شادمانی ای برسیم که زودگذر نباشد و احساس عمیقی را در درودن ما بوجود آورد.
ما دائم دنبال منافع زمینی هستیم(مدرک گرفتن،خانه خریدن،ماشین خریدن و ...)
و وقتی به آن دست می یابیم خواهیم دید ان چیزی نیست که آرامش و سرور مورد نیاز قلب تنهای ما را فراهم کند.
چرا واقعا؟
برای آرامش و شادمانی نباید به دنیای بیرون خودمان محتاج باشیم،بلکه باید به درون خود توجه نماییم.
یکی از عوامل مهم دست نیافتن به آرامش ترس است.
ترس از: بیکاری،تاریکی،تنهایی،مرگ و ... .
ترس یعنی ایمان وارونه!
ترس ایمان به شر است بجای ایمان به خیر.پس چه خوب است که ترس را کم کم در درون خود بکشیم!
اما چگونه؟
بیشتر مردم به این علت اوضاع و شرایط ناهماهنگ را بسوی خود میکشند چون با آن پیکار می کنند!
حال آنکه باید بیاموزیم که از سر راه خدا کنار برویم تا او اوضاع ما را سروسامان ببخشد و هماهنگ سازد.
پس این اصل را نباید من و شما فراموش نماییم که در هررررررر شرایطی هررررر شرایطی میتوانیم خداوند را صدا بزنیم و با قلبمان به او بگوییم:
ای خدای مهربان،ای خدای عزیزم،من این بار را به تو می سپارم تا به مقصد برسانی.
**جایی که بیم و ترس و وحشت وجود دارد،از شادمانی خبری نیست.
احساس آرامش و شادمانی،حاصل ایمان کامل به خداوند است.**
یعنی اینکه ما یقین داشته باشیم یک قدرت شکست ناپذیر از ما و هرآنچه را که دوست میداریم حمایت میکند.این یقین می تواند ما را رها از هرگونه فشار عصبی،به احساس رضایت و شادمانی برساند.(آنگاه از ظاهر مخالف امور آزرده خاطر نمیشویم).
می دانم شاید بارها شنیده ایم که می گویند **نگران نباش،به خدا توکل کن!**
اما چقدر این کار را عملی ساخته ایم و فقط برای چند ثانیه به خدا گفته ایم که
**خداوندا به تو توکل میکنم و به تو تسلیم میشوم؟**
امیدوارم بتوانیم حقیقت آرامش و شادمانی را باهم درک نماییم...
ادامه دارد...
(پایان قسمت نخست)
*با درود فراوان*
لینک شدین