مرگ انسانیت

 

 

مشغول خواندن پنج دفتر فریدون مشیری بودم!این شعر عجیب به دل نشست!

پایش را به وبلاگ باز نمودم...

زندگی شــایـــــد...

زندگی شـــایــــــــــــــد

یک خیابان دراز است که هر روز زنی با زنبیل از آن می گذرد

زندگی شـــایــــــــــــــد

طفلی ست که از مدرسه باز می گردد.

فروغ فرخزاد

چقدر سخت است...

همی یک دل نه صد دل رسوا گشتم***ازین هستی،ازین دنیا رها گشتم

نمی دانم در این روزها چه میخواهم***به دنبال چه هستم من،خدا را در چه میبینم