آرامش و شادمانی 3

کمک...

کمک به همنوع!

جمله ی آشناییست که به گوش همگی ما خورده است.

چقدر به دیگران کمک می کنیم؟کمک کردن چه فایده ای دارد؟ و اینکه حکایت کمک و بخشش چیست؟

بارها پیش آمده که برای دوستان و آشنایان خود کاری انجام داده ایم.اما چه کاری؟

کاری که در مقابلش انتظاری از طرف مقابل داشته ایم یا خیر؟آیا در پی بدست آوردن منفعتی بوده ایم یا خیر؟

شاید هنگامی که فردی گرفتار است و نیاز به کمکی دارد این جملات را از اطرافیان شنیده ایم که می گویند:

**به من چه،ولش کن،خودم هزارتا مشکل دارم،غصه اینو اونم بخورم،به من چی میرسه** و ... 

مشکل کجاست؟چرا رغبت زیادی برای کمک به هم نوع وجود ندارد؟

شاید غافلیم ازینکه ما در حقیقت با کمک به دیگران به خودمان کمک میکنیم،به روح خسته ی خود کمک می کنیم

*تا در این دنیای شلوغ به آرامش نزدیک شود،تا اسیر حرص و طمع نگردد*تا ...

اما زمانی این آرامش درون ما موج خواهد زد که هیچ انتظار و غرضی در مقابل کاری که انجام داده ایم نداشته باشیم.

شاید از شخصی که به او کمک کرده ایم بی مهری و ناسپاسی ببینیم،اما هیچ اشکالی ندارد.

چرا که شاید آن فرد کمک ما را ندیده است،اما آیا خدا هم ندیده؟

**چنین چیزی محال است،محااااااااال**

خداوند می بیند و در یک زمانی در یک جایی که حتی یک نفر هم نیست به دادمان برسد این خداوند است که به کمک ما می آید و آن زمان ما می مانیم و حیرتی که در مقابلمان قرار خواهد گرفت.

شعر پر محتوایی ست که می گوید:

 **این جهان کوه است و فعل ما ندا

   سوی ما آید نداها را صدا**

و چقدر خوب است که بدانیم:

*هدیه دادن نوعی سرمایه گذاریست،اندوختن از روی حرص و طمع چیزی جز تنگدستی عایدمان نمی کند*.

شاید با خود بگوییم حس شادی که ناشی از کمک کردن ایجاد می شود کوتاه ست و ... .

اما بایستی این را بدانیم که شاید در ظاهر از یاد برود اما تاثیری که به مرور زمان در روح و وجودمان بوجود می آورد موجب آرامش و شادمانی حقیقی ما نیز می گردد.

حال این سوال مطرح می شود:

*طمع یا بخشش*؟

انتخاب با ماست.

از صمیم قلب آرزومندم بتوانیم حقیقت آرامش و شادمانی را با هم درک نمائیم.

(پایان قسمت سوم)

به امید خدا ادامه دارد...

*با درود فروان*

* آرامش و شادمانی 1 *

* آرامش و شادمانی 2 *